Kankergedicht

Een scootermeisje in de regen die een peuk ontbrand Het geeft een mooi beeld maar een slechte gezondheid Al rijdend is ze aan t kankeren op de wereld Zonder dat ze ook maar iets aan zichzelf wijd
30 kilometers per gereden 60 minuten Dat is het ontlopen van jezelf in het kwadraat Geprobeerd onveilige situaties te vermijden Maar gelet op je gezondheid is het al te laat
Het leven gaat aan je voorbij Maar ook het leven in zijn algemeen Verwekt en direct verzwolgen door dit kanker leven Verwerk je de sigaretten tot as net zo snel als je verscheen
Gegroet klein kanker meisje Je huid is roze en je scootertje is groen Wellicht leef je ooit nog wijs en wordt je grijs Tot die tijd heb ik het met de vergrijzing van je longen te doen
Ik rijd haar voorbij op mijn scooter Met 40.000 meter per uur Kanker is een wereldse uitlating van mobiliteit Maar elektrisch rijden is me nog te duur
.